siano
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *sěno, ôd prabałtosłowiańskigo *śáina, ôd praindoeuropejskigo *(s)ḱeh₁y-.
Wymŏwa
AS: [śãno]
Rzeczownik
siano rodzaj nijaki
- (bauerstwo) suchŏ trŏwa i inksze rośliny skoszōne z łōnki na futer
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Do izby już też nie wlazowoł jyny se lygnōł na kolni, na sianie.
- 1932, A. Kowol, Zatonica
- Wylynkoł sie i zaczōn wrzeszczeć i przilecieli ludzie z inszych łōnkōw, co siano suszeli.
ôdmiana:
| ôdmiana: siano | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | siano | siana |
| dopołniŏcz | siana | sian |
| cylownik | sianu | sianōm |
| biernik | siano | siana |
| nŏrzyndnik | sianym | sianami pz.: sianōma |
| miyjscownik | sianie | sianach |
| wołŏcz | siano | siana |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | siano | siana |
| dopołniŏcz | siana | sian |
| cylownik | sianu | sianōm |
| biernik | siano | siana |
| nŏrzyndnik | sianym | sianami pz.: sianōma |
| miyjscownik | sianie | sianach |
| wołŏcz | siano | siana |
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: hay
- czeski: seno
- francuski: foin
- hiszpański: heno
- niymiecki: Heu
- polski: siano
- ruski: сено
