siano
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *sěno, ôd prabałtosłowiańskigo *śáina, ôd praindoeuropejskigo *(s)ḱeh₁y-.
Wymŏwa
AS: [śãno]
Rzeczownik
siano rodzaj nijaki
- (bauerstwo) suchŏ trŏwa i inksze rośliny skoszōne z łōnki na futer
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Do izby już też nie wlazowoł jyny se lygnōł na kolni, na sianie.
- 1932, A. Kowol, Zatonica
- Wylynkoł sie i zaczōn wrzeszczeć i przilecieli ludzie z inszych łōnkōw, co siano suszeli.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: siano |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: hay
- czeski: seno
- francuski: foin
- hiszpański: heno
- niymiecki: Heu
- polski: siano
- ruski: сено