siebie

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [śebʹi ̯e]

Zamianek

siebie zamianek

1. skazuje, iże podmiot jednocześnie wykōnuje i ôdbiyrŏ czynność
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Jak sie już tak urzōńdzili, to potym se legli kole siebie i co tam robili to jyny jedyn miesiōnczek wie, ale ōn nie powie.

   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Sōm siebie rŏczyć muszã – kaj sōm przijŏciele?

ôdmiana:

przipadek	zamianek zwrotny
mianownik	– brak –
dopołniŏcz	siebie / sie / siã
cylownik	sobie
biernik	siebie / sie / siã
nŏrzyndnik	sobōm
miyjscownik	sobie

składnia:

1. siebie + dopołniŏcz, siebie + biernik

synōnimy:

1. siã, sie

Frazeologijŏ

• ani czegoś spod siebie niy dać
• brać na siebie
• być bez siebie
• chynōńć co do siebie
• ciepać do siebie
• ftoś by z siebie koszulã doł
• ftoś nie czuje sōm siebie
• giździć pod siebie
• gōwno spod siebie zeżreć
• kryńcić bicz na siebie
• lŏć do siebie
• mieć rynce ôd siebie
• nabrać na siebie
• na siebie niy patrzeć
• niy dać ani spod siebie
• niy mōc przijś do siebie
• ôstać bez siebie
• Pōn Bōg kogoś wziōn do siebie
• prać do siebie
• prać ôd siebie
• przijś do siebie
• robić pod siebie
• robić z siebie gupka
• starać sie ô siebie
• wydać dekret na siebie

Inksze jynzyki

• angelski: himself, myself, oneself, yourself
• czeski: se, sebe
• francuski: lui-même, à lui-même, se
• hiszpański: sí mismo
• italijański: do dodaniŏ
• niymiecki: dich, euch, mich, sich, uns
• polski: siebie
• ruski: себя
• słowacki: sa, seba
• ukrajiński: себе