siedziba

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *sědiba.

Wymŏwa

AS: [śėʒ́iba]

Rzeczownik

siedziba rodzaj żyński

1. miyjsce, kaj je jakŏś instytucyjŏ, firma, ôrganizacyjŏ
   • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik

   Nojprzōd pojechali do siedziby Banku Gōrnoślōnskigo, kaj mieli pogodać z dyrechtōrem Porwolikiem.

   • poslunsku.eu

   Familijŏ przekludziyła sie do nowyj siedziby w 1901 roku, kaj ôstała do 1945.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: siedziba
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	siedziba	siedziby
dopołniŏcz	siedziby	siedzib
cylownik	siedzibie	siedzibōm
biernik	siedzibã	siedziby
nŏrzyndnik	siedzibōm	siedzibami pz.: siedzibōma
miyjscownik	siedzibie	siedzibach
wołŏcz	siedzibo	siedziby

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	siedziba	siedziby
dopołniŏcz	siedziby	siedzib
cylownik	siedzibie	siedzibōm
biernik	siedziba	siedziby
nŏrzyndnik	siedzibōm	siedzibami pz.: siedzibōma
miyjscownik	siedzibie	siedzibach
wołŏcz	siedzibo	siedziby

Inksze jynzyki

• angelski: headquarters
• czeski: centrála
• francuski: siège social
• hiszpański: sede
• italijański: abitazione, dimora, residenza, sede
• niymiecki: Sitz
• polski: siedziba
• ruski: головной, жительство, место, офис, проживание, штаб-квартира
• słowacki: do dodaniŏ
• ukrajiński: do dodaniŏ