siostra

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *sestra, ze praindoeuropejskigo *swésōr.

Wymŏwa

AS: [śostra]

Rzeczownik

szwestra rodzaj żyński

1. cera ôd tych samych ôjcōw; cera ôd tego samego ôjca; cera ôd tyj samyj matki
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   I tak jedna ôd tych dwōch potyj umarła, a ta drugŏ se wydŏwała. I prziszła ta siostra. Ôna już miała ôbsztalowane druchny ze wsi, a ô tyj zapōmniała.

   • 1899, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 1

   I ôni zaś kazowali tej siostrze jego, coby mu kŏzała iś ku staremu lwowi, co mioł młode, a pytać ô jednego, że go już potem zeżere.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: siostra
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	siostra	siostry
dopołniŏcz	siostry	siōstr
cylownik	siostrze	siostrōm
biernik	siostrã	siostry
nŏrzyndnik	siostrōm	siostrami pz.: siostrōma
miyjscownik	siostrze	siostrach
wołŏcz	siostro	siostry

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	siostra	siostry
dopołniŏcz	siostry	siōstr
cylownik	siostrze	siostrōm
biernik	siostra	siostry
nŏrzyndnik	siostrōm	siostrami pz.: siostrōma
miyjscownik	siostrze	siostrach
wołŏcz	siostro	siostry

Inksze jynzyki

• angelski: sister
• czeski: sestra
• francuski: sœur
• hiszpański: hermana
• niymiecki: Schwester
• polski: siostra
• ruski: медсестра, сестра