spowiydź
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ôd powiedzieć.
Wymŏwa
AS: [spovʹi ̯yć]
Rzeczownik
spowiydź rodzaj żyński
- (religijŏ) wyznanie grzychōw przed kapelanym
- 1932, Jak diŏboł po starego Kirsza na bryczce przijechoł
- Posłoł se zarŏz po ksiyndza i bezma aż płakoł przi spowiedzi.
ôdmiana:
| ôdmiana: spowiydź | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | spowiydź | spowiedzi |
| dopołniŏcz | spowiedzi | spowiedzi |
| cylownik | spowiedzi | spowiedziōm |
| biernik | spowiydź | spowiedzi |
| nŏrzyndnik | spowiedziōm | spowiedziami pz.: spowiedziōma |
| miyjscownik | spowiedzi | spowiedziach |
| wołŏcz | spowiedzi | spowiedzi |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | spowiydź | spowiedzi |
| dopołniŏcz | spowiedzi | spowiedzi |
| cylownik | spowiedzi | spowiedziōm |
| biernik | spowiydź | spowiedzi |
| nŏrzyndnik | spowiedziōm | spowiedziami pz.: spowiedziōma |
| miyjscownik | spowiedzi | spowiedziach |
| wołŏcz | spowiedzi | spowiedzi |
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: confession
- czeski: zpověď
- francuski: confesse, confession
- hiszpański: confesión
- italijański: confessione
- niymiecki: Beichte
- polski: spowiedź
- ruski: исповедь, признание
- słowacki: spoveď
- ukrajiński: визнання, сповідь
