sprawa

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [sprava]

Rzeczownik

sprawa rodzaj żyński

1. to, co je dlŏ kogoś ważne, co prawie kogoś interesuje
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Pustelnik ty sprawie nie był przeciwnikym.

   • 1952, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Tóż terozki – pedziołech se – musza ta sprawa zaś nazod obrócić i wszystko bydzie w porządku.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: sprawa
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	sprawa	sprawy
dopołniŏcz	sprawy	sprŏw
cylownik	sprawie	sprawōm
biernik	sprawã	sprawy
nŏrzyndnik	sprawōm	sprawami pz.: sprawōma
miyjscownik	sprawie	sprawach
wołŏcz	sprawo	sprawy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	sprawa	sprawy
dopołniŏcz	sprawy	sprow
cylownik	sprawie	sprawōm
biernik	sprawa	sprawy
nŏrzyndnik	sprawōm	sprawami pz.: sprawōma
miyjscownik	sprawie	sprawach
wołŏcz	sprawo	sprawy

Inksze jynzyki

• angelski: affair, business, case, issue
• czeski: do dodaniŏ
• francuski: affaire, question
• hiszpański: asunto, cuestión
• niymiecki: Sache
• polski: sprawa
• ruski: дело