sprawa

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [sprava]

Rzeczownik

sprawa rodzaj żyński

  1. to, co je dlŏ kogoś ważne, co prawie kogoś interesuje
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    Pustelnik ty sprawie nie był przeciwnikym.
    • 1952, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    Tóż terozki – pedziołech se – musza ta sprawa zaś nazod obrócić i wszystko bydzie w porządku.

ôdmiana:

ôdmiana: sprawa
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik sprawa sprawy
dopołniŏcz sprawy sprŏw
cylownik sprawie sprawōm
biernik sprawã sprawy
nŏrzyndnik sprawōm sprawami
pz.: sprawōma
miyjscownik sprawie sprawach
wołŏcz sprawo sprawy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik sprawa sprawy
dopołniŏcz sprawy sprow
cylownik sprawie sprawōm
biernik sprawa sprawy
nŏrzyndnik sprawōm sprawami
pz.: sprawōma
miyjscownik sprawie sprawach
wołŏcz sprawo sprawy

Inksze jynzyki

  • angelski: affair, business, case, issue
  • czeski: do dodaniŏ
  • francuski: affaire, question
  • hiszpański: asunto, cuestión
  • niymiecki: Sache
  • polski: sprawa
  • ruski: дело