spusōb
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [spusȯp]
Rzeczownik
spusōb rodzaj mynski rzeczowy
- grupa czynności abo zdarzyń, co kludzōm do jakigoś cylu; metoda
- 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
- Takim spusobym wrōciōł w chopske piōra.
- 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
- krōl bardzo wielkõ zŏpłatã ôbiecoł chto by tego wilka zabiōł abo jakym spusobym wyśledziōł
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: spusōb |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: method, way
- czeski: metoda, způsob
- francuski: manière, mode, moyen
- hiszpański: medio, modo, procedimiento
- italijański: metodo, modo
- niymiecki: Abhilfe, Art, Mittel
- polski: sposób
- ruski: метод, способ
- słowacki: spôsob
- ukrajiński: спосіб