spusōb

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [spusȯp]

Rzeczownik

spusōb rodzaj mynski rzeczowy

  1. grupa czynności abo zdarzyń, co kludzōm do jakigoś cylu; metoda
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Takim spusobym wrōciōł w chopske piōra.
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    krōl bardzo wielkõ zŏpłatã ôbiecoł chto by tego wilka zabiōł abo jakym spusobym wyśledziōł

ôdmiana:

ôdmiana: spusōb
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik spusōb spusoby
dopołniŏcz spusobu spusobōw
cylownik spusobowi spusobōm
biernik spusōb spusoby
nŏrzyndnik spusobym spusobami
pz.: spusobōma
miyjscownik spusobie spusobach
wołŏcz spusobie spusoby
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik spusōb spusoby
dopołniŏcz spusobu spusobōw
cylownik spusobowi spusobōm
biernik spusōb spusoby
nŏrzyndnik spusobym spusobami
pz.: spusobōma
miyjscownik spusobie spusobach
wołŏcz spusobie spusoby

synōnimy:

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: method, way
  • czeski: metoda, způsob
  • francuski: manière, mode, moyen
  • hiszpański: medio, modo, procedimiento
  • italijański: metodo, modo
  • niymiecki: Abhilfe, Art, Mittel
  • polski: sposób
  • ruski: метод, способ
  • słowacki: spôsob
  • ukrajiński: спосіб