stōł

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *stolъ.

Wymŏwa

AS: [stȯu̯]

Rzeczownik

stōł rodzaj mynski rzeczowy

1. mebel ze podpartym na nogach blatym, co suży do jedzynio, roboty abo inkszych funkcyji
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Jakeście siedli ku stole, toście ani nie porzikali, aniście sie nie przeżegnali i dioboł wloz na stōł i w kożdej misce ze zupōm zamoczoł ogōn a te kobzole w tej wielkiej misce wszystkie polizoł.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   I tyn synek tak patrzoł na tego masarza i wrŏz poty stołym wezło tak trzaskać, to aż tyn stōł wydźwigło.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: stōł
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	stōł	stoły
dopołniŏcz	stoła	stołōw
cylownik	stołowi	stołōm
biernik	stōł	stoły
nŏrzyndnik	stołym	stołami pz.: stołōma
miyjscownik	stole	stołach
wołŏcz	stole	stoły

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	stōł	stoły
dopołniŏcz	stoła	stołōw
cylownik	stołowi	stołōm
biernik	stōł	stoły
nŏrzyndnik	stołym	stołami pz.: stołōma
miyjscownik	stole	stołach
wołŏcz	stole	stoły

synōnimy:

1. tisz

Frazeologijŏ

• spuścić ôczy pod stōł

Inksze jynzyki

• angelski: table
• czeski: stůl
• francuski: table
• hiszpański: mesa
• niymiecki: Tisch
• polski: stół
• ruski: стол