styczyń

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [styčỹń]

Rzeczownik

styczyń rodzaj mynski rzeczowy

1. piyrszy miesiōnc roku podle kalyndŏrza gregoriańskigo i juliańskigo
   • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe

   To żech bōł w szpitalu ôd piyrszego grudnia ŏż do piyntnŏstego stycznia.

   • 2013, Gazeta Ustrońska

   Nó, podziwejmy sie, za tydziyń już bydzie łostatnigo stycznia. A zdało sie, że styczyń je taki dłógi miesiónc.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: styczyń
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	styczyń	stycznie
dopołniŏcz	stycznia	styczni
cylownik	styczniowi	styczniōm
biernik	styczyń	stycznie
nŏrzyndnik	styczniym	styczniami pz.: styczniōma
miyjscownik	styczniu	styczniach
wołŏcz	styczniu	stycznie

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	styczyń	stycznie
dopołniŏcz	stycznia	styczni
cylownik	styczniowi	styczniōm
biernik	styczyń	stycznie
nŏrzyndnik	styczniym	styczniami pz.: styczniōma
miyjscownik	styczniu	styczniach
wołŏcz	styczniu	stycznie

synōnimy:

1. przes. januar

Inksze jynzyki

• angelski: January
• czeski: leden
• francuski: janvier
• hiszpański: enero
• niymiecki: Hartung, Januar, Jänner
• polski: styczeń
• ruski: январь