szpil

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Spiel, ôd pragermańskigo *spilą.

Wymŏwa

AS: [šp'il]

Rzeczownik

szpil rodzaj mynski rzeczowy

1. wydarzynie, co w nim dwie abo wiyncyj ôsōb abo drużyn mierzi swoje talynta abo siyły przeciwko sobie
   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   – Nowy szpil sie zaczynŏ – pedzioł Scrooge. – Ino pōł godziny, duchu, ino pōł!

   • 2018, Wachtyrz

   Fachmanōw je wiyncyj niźli tych, co byli w Katowicach i tych, co niy wygrali tego szpilu bez dziesiyńć lot.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: szpil
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	szpil	szpile
dopołniŏcz	szpilu	szpilōw
cylownik	szpilowi	szpilōm
biernik	szpil	szpile
nŏrzyndnik	szpilym	szpilami pz.: szpilōma
miyjscownik	szpilu	szpilach
wołŏcz	szpilu	szpile

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	szpil	szpile
dopołniŏcz	szpilu	szpilōw
cylownik	szpilowi	szpilōm
biernik	szpil	szpile
nŏrzyndnik	szpilym	szpilami pz.: szpilōma
miyjscownik	szpilu	szpilach
wołŏcz	szpilu	szpile

Inksze jynzyki

• angelski: game, match
• czeski: zápas
• francuski: match
• hiszpański: juego
• niymiecki: Spiel
• polski: mecz
• ruski: матч