sztajger

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Steiger.

Wymŏwa

AS: [štai ̯ger]

Rzeczownik

sztajger rodzaj mynski ôsobowy

  1. (bergmaństwo) kerownik party na grubie
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Wielkiymu Jantōniowi sie to okropnie podobało i chcioł sie też tego plucio nauczyć, ale sie boł tego sztajgra spytać, jako to robi, bo przecam takiego sztajgra sie tam nie szło o byle co pytać.
    • 1929, Teodor Wylężek, Bojka ô skarbniku
    I rychtyk, niydugo potym stoł przed niymi sztajger Szołtelijus, chtōrymu jyno „Hanys” padali.

ôdmiana:

ôdmiana: sztajger
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik sztajger sztajgry
dopołniŏcz sztajgra sztajgrōw
cylownik sztajgrowi sztajgrōm
biernik sztajgra sztajgrōw
nŏrzyndnik sztajgrym sztajgrami
pz.: sztajgrōma
miyjscownik sztajgrze sztajgrach
wołŏcz sztajgrze sztajgry
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik sztajger sztajgry
dopołniŏcz sztajgra sztajgrōw
cylownik sztajgrowi sztajgrōm
biernik sztajgra sztajgrōw
nŏrzyndnik sztajgrym sztajgrami
pz.: sztajgrōma
miyjscownik sztajgrze sztajgrach
wołŏcz sztajgrze sztajgry

Inksze jynzyki

  • angelski:
  • czeski: do dodaniŏ
  • francuski: do dodaniŏ
  • hiszpański: do dodaniŏ
  • niymiecki: Steiger
  • polski: sztygar
  • ruski: do dodaniŏ