sztajger

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Steiger.

Wymŏwa

AS: [štai ̯ger]

Rzeczownik

sztajger rodzaj mynski ôsobowy

1. (bergmaństwo) kerownik party na grubie
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Wielkiymu Jantōniowi sie to okropnie podobało i chcioł sie też tego plucio nauczyć, ale sie boł tego sztajgra spytać, jako to robi, bo przecam takiego sztajgra sie tam nie szło o byle co pytać.

   • 1929, Teodor Wylężek, Bojka ô skarbniku

   I rychtyk, niydugo potym stoł przed niymi sztajger Szołtelijus, chtōrymu jyno „Hanys” padali.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: sztajger
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	sztajger	sztajgry
dopołniŏcz	sztajgra	sztajgrōw
cylownik	sztajgrowi	sztajgrōm
biernik	sztajgra	sztajgrōw
nŏrzyndnik	sztajgrym	sztajgrami pz.: sztajgrōma
miyjscownik	sztajgrze	sztajgrach
wołŏcz	sztajgrze	sztajgry

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	sztajger	sztajgry
dopołniŏcz	sztajgra	sztajgrōw
cylownik	sztajgrowi	sztajgrōm
biernik	sztajgra	sztajgrōw
nŏrzyndnik	sztajgrym	sztajgrami pz.: sztajgrōma
miyjscownik	sztajgrze	sztajgrach
wołŏcz	sztajgrze	sztajgry

Inksze jynzyki

• angelski:
• czeski: do dodaniŏ
• francuski: do dodaniŏ
• hiszpański: do dodaniŏ
• niymiecki: Steiger
• polski: sztygar
• ruski: do dodaniŏ