tref

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [tref]

Rzeczownik

tref rodzaj mynski rzeczowy

1. ugŏdane abo przipadkowe zobŏczynie kogoś, stykniyńcie sie z kimś
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Na drugi rŏz na Drōdze Mlycznyj tref zgŏdany.

   • Giskana Fojermana

   Pogoda we sobota z rana była okropno, ale od czego sóm koledzy, porzykali i wylazło słóneczko. Tref zaczón sie o 10 rano.

   • 2018, Wachtyrz

   Na tref zaprŏszani sōm wszyjscy, niy ino bytōmiany, na drugõ po połedniu (14:00), we Wielkõ Sobotã, 31 marca [...]

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: tref
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	tref	trefy
dopołniŏcz	trefu	trefōw
cylownik	trefowi	trefōm
biernik	tref	trefy
nŏrzyndnik	trefym	trefami pz.: trefōma
miyjscownik	trefie	trefach
wołŏcz	trefie	trefy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	tref	trefy
dopołniŏcz	trefu	trefōw
cylownik	trefowi	trefōm
biernik	tref	trefy
nŏrzyndnik	trefym	trefami pz.: trefōma
miyjscownik	trefie	trefach
wołŏcz	trefie	trefy

Inksze jynzyki

• angelski: meeting
• czeski: setkání
• francuski: rencontre, rendez-vous
• hiszpański: encuentro, partido
• niymiecki: Begegnung
• polski: spotkanie
• ruski: встреча