trzeci

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *tretь.

Wymŏwa

AS: [ṭšeći]

Liczebnik

trzeci liczebnik porzōndkowy

1. taki, co przichodzi po drugim, a przed sztwŏrtym
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Już trzeci dzień siedzisz, w stołek drzystosz i stękosz jak położnica — pyskowała baba.

   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Nieskorzej po części zmienio się tak, że nie mąż całuje się ze żoną, kiej ten trzeci woło "gorzkie", ale na łopach, ten trzeci całuje jego żona, a na "gorzkość" narzyko mąż...

ôdmiana:

ôdmiana: trzeci
przipadek	liczba pojedynczŏ				liczba mnogŏ
	môs/mzw	mrz	ż	n	môs	nmôs
mianownik	trzeci		trzeciŏ	trzecie	trzeci	trzecie
dopołniŏcz	trzecigo		trzecij	trzecigo	trzecich
cylownik	trzeciymu		trzecij	trzeciymu	trzecim
biernik	trzecigo	trzeci	trzeciõ	trzecie	trzecich	trzecie
nŏrzyndnik	trzecim		trzeciōm	trzecim	trzecimi
miyjscownik	trzecim		trzecij	trzecim	trzecich
wołŏcz	trzeci		trzeciŏ	trzecie	trzeci	trzecie

Inksze jynzyki

• angelski: third
• czeski: třetí
• francuski: troisième
• hiszpański: tercero
• italijański: terzo
• niymiecki: dritte
• polski: trzeci
• ruski: тре́тий
• słowacki: tretí
• ukrajiński: тре́тій