utopek

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [utopek]

Rzeczownik

utopek rodzaj mynski ôsobowy

1. (mitologijŏ) duch wodny
   • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik

   Zawdy, jak umiyro stary Ślōnzok abo staro Ślōnzoczka, umiyro jedyn utopek, jedna połednica, jedyn świetla abo jedyn bebok, w kerego ino ône jeszcze wierzili.

   • 2002, Bogdan Dzierżawa, Z Biegiem Rudy

   Niy zlynk sie utopka i kamratowi pomog.

   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Tōż w tyj wodzie moczoł dycko skōry z kōni drzik, nazywoł sie Szfan. Tymu niy bōł rŏd utopek, co to w tyj wodzie siedzioł.

ôdmiana:

ôdmiana: utopek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	utopek	utopki
dopołniŏcz	utopka	utopkōw
cylownik	utopkowi	utopkōm
biernik	utopka	utopkōw
nŏrzyndnik	utopkym	utopkami pz.: utopkōma
miyjscownik	utopku	utopkach
wołŏcz	utopku	utopki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	utopek	utopki
dopołniŏcz	utopka	utopkōw
cylownik	utopkowi	utopkōm
biernik	utopka	utopkōw
nŏrzyndnik	utopkym	utopkami pz.: utopkōma
miyjscownik	utopku	utopkach
wołŏcz	utopku	utopki

synōnimy:

1. utopiec, utoplec, wasyrmōn

Inksze jynzyki

• angelski: do dodaniŏ
• czeski: do dodaniŏ
• francuski: do dodaniŏ
• hiszpański: do dodaniŏ
• niymiecki: do dodaniŏ
• polski: utopiec
• ruski: do dodaniŏ