wiek
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *věkъ.
Wymŏwa
AS: [vʹi ̯ek]
Rzeczownik
wiek rodzaj mynski rzeczowy
- czas, jaki ftoś już przeżōł, jaki coś przeżyło
- 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- Nie chca pedzieć, że wszyscy chłopcy tego wieku są buksami, to nie, ale dużo ich jest.
- sto lŏt
- 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego
- Całe wieki my żyli ze sobom i żodyn nom niy wytykoł, żeś ty taki a ty – owaki.
- 1952, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- Pokąd som feryje, jeszczeby to jako szło, ale jak sie feryje skończom, to już wszystko przepadnie na wieki amen i nie widza już żodnej jaśniejszej przyszłości przed sobom – bo kaj tam do Wielkanocy!
- kōnkretnŏ epoka
- 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
- Potym gibko przelecioł strzybny wiek mynskości, / W kōńcu żelaznŏ starość wcisła sie do kości.
ôdmiana:
| ôdmiana: wiek | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | wiek | wieki |
| dopołniŏcz | wieku | wiekōw |
| cylownik | wiekowi | wiekōm |
| biernik | wiek | wieki |
| nŏrzyndnik | wiekym | wiekami pz.: wiekōma |
| miyjscownik | wieku | wiekach |
| wołŏcz | wieku | wieki |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | wiek | wieki |
| dopołniŏcz | wieku | wiekōw |
| cylownik | wiekowi | wiekōm |
| biernik | wiek | wieki |
| nŏrzyndnik | wiekym | wiekami pz.: wiekōma |
| miyjscownik | wieku | wiekach |
| wołŏcz | wieku | wieki |
synōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: age, century
- czeski: epocha, období, věk, éra
- francuski: siècle, âge
- hiszpański: edad, siglo
- niymiecki: Alter, Jahrhundert
- polski: wiek
- ruski: век, возраст
