wojŏk

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [voi ̯ok], [voi ̯ou̯k] (ôpol.)

Rzeczownik

wojŏk rodzaj mynski ôsobowy

1. (wojsko) czōnek wojska
   • 2016, Rafał Szyma, Leanderka

   Wtynczŏs robić za ôrdynansa musioł jaki inkszy wojŏk, aże gynerały pojechały weg.

   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Josef nauczōny je zabijać tyż z bliska i bajōnetym zabiōł z bliska czŏrnoskōrego wojŏka we francuskim siwomodrym mōndurze.

   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   Ksiōnże posyłoł każdōm noc jednego wojŏka do kościoła wachować, ale cōż, kiedy każdy tyn wojŏk, co w kościele przez noc wachowoł, rano był umorzōny.

ôdmiana:

ôdmiana: wojŏk
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wojŏk	wojŏki
dopołniŏcz	wojŏka	wojŏkōw
cylownik	wojŏkowi	wojŏkōm
biernik	wojŏka	wojŏkōw
nŏrzyndnik	wojŏkym	wojŏkami pz.: wojŏkōma
miyjscownik	wojŏku	wojŏkach
wołŏcz	wojŏku	wojŏki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wojok	wojoki
dopołniŏcz	wojoka	wojokōw
cylownik	wojokowi	wojokōm
biernik	wojoka	wojokōw
nŏrzyndnik	wojokym	wojokami pz.: wojokōma
miyjscownik	wojoku	wojokach
wołŏcz	wojoku	wojoki

antōnimy:

1. cywil

Inksze jynzyki

• angelski: soldier
• czeski: voják
• francuski: soldat
• hiszpański: soldado
• niymiecki: Soldat
• polski: żołnierz
• ruski: солдат