wtorek

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vъtorъkъ + -ek, ze praindoeuropejskigo *(h₁)wi-tor-o-.

Wymŏwa

AS: [ftorek]

Rzeczownik

wtorek rodzaj mynski rzeczowy

1. drugi dziyń tydnia
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — We wtorek, to jest za dwa dni, bydzie w nocy pełny miesiączek.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   I to pyńdziałek, no to jeszcze, jeszcze niy, wtorek tyż niy.

ôdmiana:

ôdmiana: wtorek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wtorek	wtorki
dopołniŏcz	wtorku	wtorkōw
cylownik	wtorkowi	wtorkōm
biernik	wtorek	wtorki
nŏrzyndnik	wtorkym	wtorkami pz.: wtorkōma
miyjscownik	wtorku	wtorkach
wołŏcz	wtorku	wtorki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wtorek	wtorki
dopołniŏcz	wtorku	wtorkōw
cylownik	wtorkowi	wtorkōm
biernik	wtorek	wtorki
nŏrzyndnik	wtorkym	wtorkami pz.: wtorkōma
miyjscownik	wtorku	wtorkach
wołŏcz	wtorku	wtorki

Inksze jynzyki

• angelski: Tuesday
• czeski: úterý
• francuski: mardi
• hiszpański: martes
• italijański: martedì
• niymiecki: Dienstag
• polski: wtorek
• ruski: вторник
• słowacki: utorok
• ukrajiński: вівторок