wtorek

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vъtorъkъ + -ek, ze praindoeuropejskigo *(h₁)wi-tor-o-.

Wymŏwa

AS: [ftorek]

Rzeczownik

wtorek rodzaj mynski rzeczowy

  1. drugi dziyń tydnia
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    — We wtorek, to jest za dwa dni, bydzie w nocy pełny miesiączek.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    I to pyńdziałek, no to jeszcze, jeszcze niy, wtorek tyż niy.

ôdmiana:

ôdmiana: wtorek
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wtorek wtorki
dopołniŏcz wtorku wtorkōw
cylownik wtorkowi wtorkōm
biernik wtorek wtorki
nŏrzyndnik wtorkym wtorkami
pz.: wtorkōma
miyjscownik wtorku wtorkach
wołŏcz wtorku wtorki
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wtorek wtorki
dopołniŏcz wtorku wtorkōw
cylownik wtorkowi wtorkōm
biernik wtorek wtorki
nŏrzyndnik wtorkym wtorkami
pz.: wtorkōma
miyjscownik wtorku wtorkach
wołŏcz wtorku wtorki

Inksze jynzyki

  • angelski: Tuesday
  • czeski: úterý
  • francuski: mardi
  • hiszpański: martes
  • italijański: martedì
  • niymiecki: Dienstag
  • polski: wtorek
  • ruski: вторник
  • słowacki: utorok
  • ukrajiński: вівторок