łeżka
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *lyžьka.
Wymŏwa
AS: [u̯eška]
Rzeczownik
łeżka rodzaj żyński
- (zachōd) nŏczynie, co je używane do nabiyraniŏ jedzyniŏ
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Wszyscy odłożyli łeżki i patrzili na tego jaroszka, co mu sie to stało?
- (zachōd) miara, co wejdzie na łeżkã
- Rozgrzyjcie sie na patelni łeżka masła i kapka łoleju.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: łeżka |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
uwŏgi
Forma łeżka je używanŏ na zachōd ôd linije Lubliniec-Rybnik. Na wschōd ôd nij używŏ sie łyżka[1].
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: spoon
- czeski: lžíce
- francuski: cuiller, cuillerée, cuillère
- hiszpański: cuchara, cucharada
- italijański: cucchiaio
- niymiecki: Löffel
- polski: łyżka
- ruski: ложка
- słowacki: lyžica
- ukrajiński: ложка
Przipisy
- Skocz do góry ^ Alfred Zaręba: Atlas językowy Śląska. T. 2. Cz. 1. Warszawa–Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 816.