łeb

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *lъbъ.

Wymŏwa

AS: [u̯ep]

Rzeczownik

łeb rodzaj mynski rzeczowy

  1. gowa ôd zwiyrzyńcia
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    [...] to wtedy tyn klocek podobny do końskiego łeba, przytrzymuje to, co mo być strugane.
  2. (pospolicie) gowa ôd czowieka
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Ale to pisanio tego wszystkiego wziąłech sie dopiyro, jak mi już łeb łosiwioł i na pynzyjo poszoł.

ôdmiana:

ôdmiana: łeb
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik łeb łeby
dopołniŏcz łeba łebōw
cylownik łebowi łebōm
biernik łeb łeby
nŏrzyndnik łebym łebami
pz.: łebōma
miyjscownik łebie łebach
wołŏcz łebie łeby
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik łeb łeby
dopołniŏcz łeba łebōw
cylownik łebowi łebōm
biernik łeb łeby
nŏrzyndnik łebym łebami
pz.: łebōma
miyjscownik łebie łebach
wołŏcz łebie łeby

synōnimy:

  1. gowa, szp. dekel, szp. bania, szp. palica

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: do dodaniŏ
  • czeski: do dodaniŏ
  • francuski: do dodaniŏ
  • hiszpański: do dodaniŏ
  • niymiecki: do dodaniŏ
  • polski: łeb
  • ruski: do dodaniŏ