gowa

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Inksze formy

  • głowa

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *golva, ze prabałtosłowiańskigo *galˀwā́ˀ, ze praindoeuropejskigo *gelH-.

Wymŏwa

AS: [gova]

Rzeczownik

gowa rodzaj żyński

  1. (anatōmijŏ) tajla ciała u zwiyrzōnt i czowieka na wiyrchu abo na przodku ciała, co w nij je mōzg
    • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
    A mynŏrka mu padała, iże, chto tam nocuje, to tyn strach mu gowã urwie.
  2. (przenośnie) ôsoba, co coś kludzi
    • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
    Prócz tego momy jeszcze gowy państwa, gowy kościoła i białogowy.
  3. (przenośnie) usōndek, rozum
    • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik
    To je taki srogi chop, ino że ôn niy mo gowy.

ôdmiana:

ôdmiana: gowa
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik gowa gowy
dopołniŏcz gowy gōw
cylownik gowie gowōm
biernik gowã gowy
nŏrzyndnik gowōm gowami
pz.: gowōma
miyjscownik gowie gowach
wołŏcz gowo gowy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik gowa gowy
dopołniŏcz gowy gōw
cylownik gowie gowōm
biernik gowa gowy
nŏrzyndnik gowōm gowami
pz.: gowōma
miyjscownik gowie gowach
wołŏcz gowo gowy

synōnimy:

  1. posp. łeb, ciesz. czepōń, ciesz. czepōn, ciesz. czepan, szp. palica

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: head
  • czeski: hlava
  • francuski: front, tête
  • hiszpański: cabeza
  • niymiecki: Haupt, Kopf
  • polski: głowa
  • ruski: глава, голова, кочан