Antek

Etymologijŏ

Ôd Antōn.

Wymŏwa

AS: [ãntek]

Rzeczownik

Antek rodzaj mynski ôsobowy

1. (włŏsne miano) zdrobniynie miana Antōn
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   - Antek, co jo teraz poczna? – wajołeś.

   • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe

   A jak kościelny szeł z tym farŏrzym, to myśloł Francek, iże Antek wieprzka niesie.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Antek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Antek	Antki
dopołniŏcz	Antka	Antkōw
cylownik	Antkowi	Antkōm
biernik	Antka	Antkōw
nŏrzyndnik	Antkym	Antkami pz.: Antkōma
miyjscownik	Antku	Antkach
wołŏcz	Antku	Antki

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Antek	Antki
dopołniŏcz	Antka	Antkōw
cylownik	Antkowi	Antkōm
biernik	Antka	Antkōw
nŏrzyndnik	Antkym	Antkami pz.: Antkōma
miyjscownik	Antku	Antkach
wołŏcz	Antku	Antki

Inksze jynzyki

Patrz: Antōn.