Jōn

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ôd łaciny Iōhannēs, starogreckigo Ἰωάννης, ôd hebrajskigo יוֹחָנָן.

Wymŏwa

AS: [i ̯ȯ̃n]

Rzeczownik

Jōn rodzaj mynski ôsobowy

  1. (włŏsne miano) miano chopske
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    Pōn rechtōr gry na klawiyrze nosi miano Jōn, w dōma padajōm mu Hanys abo Jōnek, ale w dōmu ôd Caroline przedstawiŏ sie Hans, Hans Kletschka.
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Miała świyntego Jōna za sōmsiada.

ôdmiana:

ôdmiana: Jōn
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Jōn Jōny
dopołniŏcz Jōna Jōnōw
cylownik Jōnowi Jōnōm
biernik Jōna Jōnōw
nŏrzyndnik Jōnym Jōnami
pz.: Jōnōma
miyjscownik Jōnie Jōnach
wołŏcz Jōnie Jōny
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Jōn Jōny
dopołniŏcz Jōna Jōnōw
cylownik Jōnowi Jōnōm
biernik Jōna Jōnōw
nŏrzyndnik Jōnym Jōnami
pz.: Jōnōma
miyjscownik Jōnie Jōnach
wołŏcz Jōnie Jōny

synōnimy:

  1. zdrobniynia patrz: Hanys

Inksze jynzyki

  • angelski: John
  • czeski: Ivan, Jan, Johan
  • francuski: Jean
  • hiszpański: Juan
  • niymiecki: Hans
  • polski: Jan
  • ruski: Ива́н