Jezus
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ôd łaciny Iēsūs, ôd starogreckigo Ἰησοῦς, hebrajskigo יְהוֹשֻׁעַ.
Wymŏwa
AS: [i ̯ezus]
Rzeczownik
Jezus rodzaj mynski ôsobowy
- (religijŏ, włŏsne miano) cyntralnŏ ôsoba krześcijaństwa
- 1908, Jan Kopeć, Ô piniōndzach zapadniyntych
- Pōn Jezus też ô nich pamiyntali i litowali sie nad jich dolōm i w niektōre dni też im pōmōgali.
- 1945, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- Ale prawie tacy ludzie, co sie w tych ziemskich sprawach zagrzebali, za mało Panu Jezusowi ufajom, nie wierzom, żeby tak doprowdy mogło być, jak Pan Jezus powiedzioł.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: Jezus |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
kolokacyje:
- Pōn Jezus, Jezus Maria!
synōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: Jesus
- czeski: Ježíš
- francuski: Jésus
- hiszpański: Jesús
- niymiecki: Jesus
- polski: Jezus
- ruski: Иисус