Krystus

Etymologijŏ

Ze łaciny Christus, starogreckigo Χριστός, kalka hebrajskigo מָשִׁיחַ‎ (māšīaḥ, „pōmazaniec”).

Wymŏwa

AS: [krystus]

Rzeczownik

Krystus rodzaj mynski ôsobowy

1. (religijŏ) tytuł ôd Jezusa z Nazaretu
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   we mōmyńcie czasu ôznaczōnym podle waszego rachowaniŏ jako rok 2013 po narodzyniu Jeszuy, co ôstoł Krystusym, chociŏż wiadōmo, iże narodziōł sie kedy indzij

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Ale se tyż stawiajōm, jak to przi Biale, to stawiajōm w Sobotã Wielkõ. To zaś jes, iże Krystus zmartwychstoł.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Krystus
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Krystus	Krystusy
dopołniŏcz	Krystusa	Krystusōw
cylownik	Krystusowi	Krystusōm
biernik	Krystusa	Krystusōw
nŏrzyndnik	Krystusym	Krystusami pz.: Krystusōma
miyjscownik	Krystusie	Krystusach
wołŏcz	Krystusie	Krystusy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Krystus	Krystusy
dopołniŏcz	Krystusa	Krystusōw
cylownik	Krystusowi	Krystusōm
biernik	Krystusa	Krystusōw
nŏrzyndnik	Krystusym	Krystusami pz.: Krystusōma
miyjscownik	Krystusie	Krystusach
wołŏcz	Krystusie	Krystusy

kolokacyje:

1. Jezus Krystus, niych bydzie pochwalōny Jezus Krystus

synōnimy:

1. Jezus, mesyjasz

antōnimy:

1. antykryst

Frazeologijŏ

• niych bydzie pochwalōny Jezus Krystus
• wyglōndać jak rezerwowy Krystus

Inksze jynzyki

• angelski: Christ
• czeski: Kristus
• francuski: Christ
• hiszpański: Cristo
• italijański: Cristo
• niymiecki: Christus
• polski: Chrystus
• ruski: Христос
• słowacki: Kristus
• ukrajiński: Христос