Zefel

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [zefel]

Rzeczownik

Zefel rodzaj mynski ôsobowy

1. miano mynske; zdrobniynie ôd Jozef
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Po dobrym obiedzie dostali my czas wolny, ale ino w koszarach. Toż poszli my z Zeflym pod flidry i długo my tam rozprowiali o bele czym, a nojwiyncyj o sobie.

   • 1930, Róża Sapotowa, Niedziela śląska

   Wjyżdżōmy na plac, a tu Zofijŏ dō nŏs leci i padŏ, że Zefla poszła na ôdpust do starki, ale hned przijdzie.

ôdmiana:

ôdmiana: Zefel
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Zefel	Zefle
dopołniŏcz	Zefla	Zeflōw
cylownik	Zeflowi	Zeflōm
biernik	Zefla	Zeflōw
nŏrzyndnik	Zeflym	Zeflami pz.: Zeflōma
miyjscownik	Zeflu	Zeflach
wołŏcz	Zeflu	Zefle

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Zefel	Zefle
dopołniŏcz	Zefla	Zeflōw
cylownik	Zeflowi	Zeflōm
biernik	Zefla	Zeflōw
nŏrzyndnik	Zeflym	Zeflami pz.: Zeflōma
miyjscownik	Zeflu	Zeflach
wołŏcz	Zeflu	Zefle

synōnimy:

1. Josef, Jozef, Jōzef, Zefek, Zeflik

Inksze jynzyki

• angelski: Joseph
• czeski: Josef, Jozef
• francuski: Joseph
• hiszpański: José
• niymiecki: Josef
• polski: Józef
• ruski: Иосиф