aniōł

Etymologijŏ

Ze starogreckigo ἄγγελος.

Wymŏwa

AS: [ãńȯu̯]

Rzeczownik

aniōł rodzaj mynski ôsobowy

1. (religijŏ) istota duchowŏ, posłaniec Boga
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Rzykom po cichu do Anioła Stróża, to zaś do Paniynki Nojświętszej, żeby mieli mie w niyustającej opiece.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Te świyczki na ôltŏrzu ôświyciōł i wołoł - chto chce być zbawiōny ôd anioła strōża, tyn przidzie do nieba.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: aniōł
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	aniōł	anioły, anieli
dopołniŏcz	anioła	aniołōw
cylownik	aniołowi	aniołōm
biernik	anioła	aniołōw
nŏrzyndnik	aniołym	aniołami pz.: aniołōma
miyjscownik	aniele	aniołach
wołŏcz	aniele	anioły, anieli

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	aniōł	anioły, anieli
dopołniŏcz	anioła	aniołōw
cylownik	aniołowi	aniołōm
biernik	anioła	aniołōw
nŏrzyndnik	aniołym	aniołami pz.: aniołōma
miyjscownik	aniele	aniołach
wołŏcz	aniele	anioły, anieli

kolokacyje:

1. aniōł strōż

antōnimy:

1. diŏboł, czŏrt, dymōn

Frazeologijŏ

• ani aniōł by kōmuś niy wygodziōł

Inksze jynzyki

• angelski: angel
• czeski: anděl
• francuski: ange
• hiszpański: ángel
• italijański: angelo
• niymiecki: Engel
• polski: anioł
• ruski: ангел
• słowacki: anjel
• ukrajiński: ангел, янгол