diŏboł

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze czeskigo diábel, ôd łaciny diabolus, ôd starogreckigo διάβολος.

Wymŏwa

AS: [dʹi ̯obou̯], [dʹi ̯ou̯bou̯] (ôpol.)

Rzeczownik

diŏboł rodzaj mynski ôsobowy

  1. (teologijŏ) złŏ istota
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Tyś mordyrz je i diŏboł, co do grzychu kusi!
    • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik
    – Stary Diŏboł dychnōł ôstatni rŏz, co?
  2. (teologijŏ) istota z piekła
    • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
    Diŏbli sie zhyrkli ku niymu, ale dotchnōć sie go nimōgli, bo stoł w świyncōnym kōłku.

ôdmiana:

ôdmiana: diŏboł
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik diŏboł diŏbli, diŏbły
dopołniŏcz diŏbła diŏbłōw
cylownik diŏbłowi diŏbłōm
biernik diŏbła diŏbłōw
nŏrzyndnik diŏbłym diŏbłami
pz.: diŏbłōma
miyjscownik diŏble diŏbłach
wołŏcz diŏble diŏbli, diŏbły
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dioboł diobli, diobły
dopołniŏcz diobła diobłōw
cylownik diobłowi diobłōm
biernik diobła diobłōw
nŏrzyndnik diobłym diobłami
pz.: diobłōma
miyjscownik dioble diobłach
wołŏcz dioble diobli, diobły

synōnimy:

  1. ancyjasz, czechmōn, czŏrt, deboł, diŏsek

antōnimy:

  1. aniōł

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: devil
  • czeski: ďábel
  • francuski: diable
  • hiszpański: diablo
  • italijański: diavolo
  • niymiecki: Teufel
  • polski: diabeł
  • ruski: дьявол, сатана, чёрт
  • słowacki: diabol, čert
  • ukrajiński: диявол