bajtel

Etymologijŏ

Ze niymieckigo ślōnskigo Buttel.

Wymŏwa

AS: [bai ̯tel]

Rzeczownik

bajtel rodzaj mynski ôsobowy

1. dziecko, czyńścij synek
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Łod tego czasu bajtel łod Waleski mioł rodzonego łojca.

   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   karlus sie z bajtlym w duszy wadziōł,

   • 1952, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Kto ino o swojej radości a uciesze myśli jak ten bajtel siedmioletni, a o drugich nie pamięto, ten nigdy nie bydzie ze życio kontent:

ôdmiana:

ôdmiana: bajtel
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bajtel	bajtle
dopołniŏcz	bajtla	bajtli
cylownik	bajtlowi	bajtlōm
biernik	bajtla	bajtli
nŏrzyndnik	bajtlym	bajtlami pz.: bajtlōma
miyjscownik	bajtlu	bajtlach
wołŏcz	bajtlu	bajtle

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bajtel	bajtle
dopołniŏcz	bajtla	bajtli
cylownik	bajtlowi	bajtlōm
biernik	bajtla	bajtli
nŏrzyndnik	bajtlym	bajtlami pz.: bajtlōma
miyjscownik	bajtlu	bajtlach
wołŏcz	bajtlu	bajtle

synōnimy:

1. dziecko, dziecio, dzieciã, dzieć

antōnimy:

1. majoryntny

Inksze jynzyki

• angelski: baby, child
• czeski: dítě
• francuski: enfant
• hiszpański: hijo, niño
• italijański: bambino
• niymiecki: Kind
• polski: dziecko
• ruski: де́тище, ребёнок
• słowacki: dieťa
• ukrajiński: дитина