dziecko

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dětę.

Wymŏwa

AS: [ʒ́ecko]

Rzeczownik

dziecko rodzaj nijaki

  1. potōmek ôd czowieka abo zwiyrzyńcia; syn abo cera; jedno we jakim wieku
    bo oboje byli już doś starzi, a do tej pory niy mieli jeszcze dzieci i syneczek bół jejich piyrszym dzieckym.
  2. czowiek, co jeszcze niyma majorynt
    • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik
    Jak to takie dziecko, zachciało mu sie spać i drzymoł i skōrã zeżgoł.
  3. serdecznie ô kimś modszym
    • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
    Lŏ Boga. moji dziecko! Biydny synku!

ôdmiana:

ôdmiana: dziecko
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dziecko dzieci,
dziecka
dopołniŏcz dziecka dzieci,
dziecek
cylownik dziecku dzieciōm,
dzieckōm
biernik dziecko dzieci,
dziecka
nŏrzyndnik dzieckym dziećmi,
dzieckami
pz.: dziećmi,
dzieckōma
miyjscownik dziecku dzieciach,
dzieckach
wołŏcz dziecko dzieci,
dziecka
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dziecko dzieci,
dziecka
dopołniŏcz dziecka dzieci,
dziecek
cylownik dziecku dzieciōm,
dzieckōm
biernik dziecko dzieci,
dziecka
nŏrzyndnik dzieckym dziećmi,
dzieckami
pz.: dziećmi,
dzieckōma
miyjscownik dziecku dzieciach,
dzieckach
wołŏcz dziecko dzieci,
dziecka

kolokacyje:

  1. chować dzieci, mieć dzieci

synōnimy:

  1. bajtel, dzieciã, dzieciōntko, dzieć, niymowlã, smark (pejoratywne)
  2. bajtel, dzieciã, dzieciōntko, dzieć, niymowlã, smark (pejoratywne)

antōnimy:

  1. ôjciec, majoryntny, starzik
  2. majoryntny, starzik

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: baby, child
  • czeski: dítě
  • francuski: enfant
  • hiszpański: hijo, niño
  • italijański: bambino
  • niymiecki: Kind
  • polski: dziecko
  • ruski: де́тище, ребёнок
  • słowacki: dieťa
  • ukrajiński: дитина