dopiyro

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [dopʹi ̯yro]

Partykuła

dopiyro partykuła

1. ôznaczŏ, iże coś sie zdarziło niyskorzij, aniżeli sie szło spodziywać
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Przyszli my ze ślubu i dopiyro w doma, u Piekorzów pokozało sie, kogo richtig momy za gości.

   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Ale to pisanio tego wszystkiego wziąłech sie dopiyro, jak mi już łeb łosiwioł i na pynzyjo poszoł.

   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Ci ôd Ôpolŏ, co my ich nazywōmy krysiŏki, zaś, padajōm - jakech dopiyro w ôstatniym czasie sie dowiedzioł - na nŏs kobylŏrzy.

synōnimy:

• dziepro, dziepiyro

Inksze jynzyki

• angelski: only
• czeski: teprve
• francuski: ne... que, seulement, à peine
• hiszpański: solamente, sólo
• italijański: appena, soltanto
• niymiecki: erst
• polski: dopiero
• ruski: лишь, только, только что
• słowacki: do dodaniŏ
• ukrajiński: лиш, лише, тільки