głōwne miasto
Wymŏwa
AS: [gu̯ȯvnẽ m’asto]
Rzeczownik
głōwne miasto fraza rzeczownikowŏ
- miasto głōwne jakigoś regiōnu, państwa
- 1819, krōnika ôd Jury Gajdzice
- Roku 1814 stoł sie pokoy dnia 30 maya, prawie w tem samem mieście, kandy sie poczęła woyna a to w Paryżu, w mieście francuzkim głownym.
- 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
- prziszoł do jednygo miasta głōwnego (głōwne to jest miasto co krōl w nim miyszkŏ) i zdziwiōł sie bardzo
ôdmiana:
ôdmiana: głōwne miasto | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | głōwne miasto | głōwne miasta |
dopołniŏcz | głōwnego miasta | głōwnych miast |
cylownik | głōwnymu miastu | głōwnym miastōm |
biernik | głōwne miasto | głōwne miasta |
nŏrzyndnik | głōwnym miastym | głōwnymi miastami pz.: głōwnymi miastōma |
miyjscownik | głōwnym mieście | głōwnych miastach |
wołŏcz | głōwne miasto | głōwne miasta |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | głōwne miasto | głōwne miasta |
dopołniŏcz | głōwnego miasta | głōwnych miast |
cylownik | głōwnymu miastu | głōwnym miastōm |
biernik | głōwne miasto | głōwne miasta |
nŏrzyndnik | głōwnym miastym | głōwnymi miastami pz.: głōwnymi miastōma |
miyjscownik | głōwnym mieście | głōwnych miastach |
wołŏcz | głōwne miasto | głōwne miasta |
składnia:
- głōwne miasto + dopołniŏcz
uwŏgi:
Wiyncyj używane do XX stoleciŏ. Corŏz czyńścij stolica.
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: capital
- czeski: hlavní město
- francuski: capitale
- hiszpański: capital
- italijański: capitale, capoluogo
- niymiecki: Hauptstadt
- polski: stolica
- ruski: столица
- słowacki: hlavné mesto
- ukrajiński: столиця