głōwne miasto
Wymŏwa
AS: [gu̯ȯvnẽ m’asto]
Rzeczownik
głōwne miasto fraza rzeczownikowŏ
- miasto głōwne jakigoś regiōnu, państwa
- 1819, krōnika ôd Jury Gajdzice
- Roku 1814 stoł sie pokoy dnia 30 maya, prawie w tem samem mieście, kandy sie poczęła woyna a to w Paryżu, w mieście francuzkim głownym.
- 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
- prziszoł do jednygo miasta głōwnego (głōwne to jest miasto co krōl w nim miyszkŏ) i zdziwiōł sie bardzo
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: głōwne miasto |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
składnia:
- głōwne miasto + dopołniŏcz
uwŏgi:
Wiyncyj używane do XX stoleciŏ. Corŏz czyńścij stolica.
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: capital
- czeski: hlavní město
- francuski: capitale
- hiszpański: capital
- italijański: capitale, capoluogo
- niymiecki: Hauptstadt
- polski: stolica
- ruski: столица
- słowacki: hlavné mesto
- ukrajiński: столиця