stolica

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

stolec – trōn, stołek ôd mōnarchy

Wymŏwa

AS: [stolʹica]

Rzeczownik

stolica rodzaj żyński

  1. miasto głōwne jakigoś regiōnu, państwa
    • 2018, Panorama Bialska
    Na kafej szły my na takoł wieża, co se łobrołcała i kaj szło przeczytać wiela kilometrów jest do Pekinu, Tokio i wszystkich stolic świata.
    Niy chciały w Opolu mieć swoji stolice

ôdmiana:

ôdmiana: stolica
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik stolica stolice
dopołniŏcz stolice stolic
cylownik stolicy stolicōm
biernik stolicã stolice
nŏrzyndnik stolicōm stolicami
pz.: stolicōma
miyjscownik stolicy stolicach
wołŏcz stolico stolice
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik stolica stolice
dopołniŏcz stolice stolic
cylownik stolicy stolicōm
biernik stolica stolice
nŏrzyndnik stolicōm stolicami
pz.: stolicōma
miyjscownik stolicy stolicach
wołŏcz stolico stolice

składnia:

  1. stolica + dopołniŏcz

uwŏgi:

Czyńścij używane ôd XX stoleciŏ. Wcześnij głōwne miasto.

synōnimy:

  1. głōwne miasto

Inksze jynzyki

  • angelski: capital
  • czeski: hlavní město
  • francuski: capitale
  • hiszpański: capital
  • italijański: capitale, capoluogo
  • niymiecki: Hauptstadt
  • polski: stolica
  • ruski: столица
  • słowacki: hlavné mesto
  • ukrajiński: столиця