gańba

Etymologijŏ

Ze czeskigo hanba, ôd czeskigo hanět (porōwnej ganić).

Wymŏwa

AS: [gãńba]

Rzeczownik

gańba rodzaj żyński

1. miymiyłe uczucie skuli świadōmości zrobiyniŏ czegoś niyôdpednigo
   • ojgyn.blogspot.com

   – Niy bōło cie gańba?

   • 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Tóżech im pedzioł, żech sie nie poradził dociść; księżoszek chcieli mie troszka podroźnić i gańby narobić i padajom do mie:

ôdmiana:

ôdmiana: gańba
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gańba	gańby
dopołniŏcz	gańby	gańb
cylownik	gańbie	gańbōm
biernik	gańbã	gańby
nŏrzyndnik	gańbōm	gańbami pz.: gańbōma
miyjscownik	gańbie	gańbach
wołŏcz	gańbo	gańby

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gańba	gańby
dopołniŏcz	gańby	gańb
cylownik	gańbie	gańbōm
biernik	gańba	gańby
nŏrzyndnik	gańbōm	gańbami pz.: gańbōma
miyjscownik	gańbie	gańbach
wołŏcz	gańbo	gańby

kolokacyje:

1. być kogoś gańba

synōnimy:

1. ôstuda, szuto (cieszyńske)

antōnimy:

1. duma, hōnōr

Inksze jynzyki

• angelski: disgrace, embarassment, shame
• czeski: stud, hanba
• francuski: affront, déshonneur, gêne, honte
• hiszpański: vergüenza
• italijański: vergogna
• niymiecki: Beschämung, Scham, Schande
• polski: wstyd
• ruski: стыд
• słowacki: stud, hanba
• ukrajiński: сором