grzych
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *grěxъ.
Wymŏwa
AS: [gžyχ]
Rzeczownik
grzych rodzaj mynski rzeczowy
- (religijŏ) przekroczynie wole boskij abo prawideł religije
- 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
- A ôn siŏd ku Madeji i suchoł go, a co jedyn grzych pedzioł, to jabko spadło na ziym, tak dugo, aże jyny dwie ôstały w samym wiyrchu.
- 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- Ci przeciwnicy Kościoła zawsze tak samo robiom: jak widzom, że Kościół wytyko im jeich grzychy i niegodziwości, to zawsze wołajom: ,,Kościół politykuje!”
ôdmiana:
| ôdmiana: grzych | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | grzych | grzychy |
| dopołniŏcz | grzychu | grzychōw |
| cylownik | grzychowi | grzychōm |
| biernik | grzych | grzychy |
| nŏrzyndnik | grzychym | grzychami pz.: grzychōma |
| miyjscownik | grzychu | grzychach |
| wołŏcz | grzychu | grzychy |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | grzych | grzychy |
| dopołniŏcz | grzychu | grzychōw |
| cylownik | grzychowi | grzychōm |
| biernik | grzych | grzychy |
| nŏrzyndnik | grzychym | grzychami pz.: grzychōma |
| miyjscownik | grzychu | grzychach |
| wołŏcz | grzychu | grzychy |
synōnimy:
antōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: sin
- czeski: hřích
- francuski: péché
- hiszpański: pecado
- niymiecki: Sünde
- polski: grzech
- ruski: грех