grzych

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *grěxъ.

Wymŏwa

AS: [gžyχ]

Rzeczownik

grzych rodzaj mynski rzeczowy

  1. (religijŏ) przekroczynie wole boskij abo prawideł religije
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    A ôn siŏd ku Madeji i suchoł go, a co jedyn grzych pedzioł, to jabko spadło na ziym, tak dugo, aże jyny dwie ôstały w samym wiyrchu.
    • 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    Ci przeciwnicy Kościoła zawsze tak samo robiom: jak widzom, że Kościół wytyko im jeich grzychy i niegodziwości, to zawsze wołajom: ,,Kościół politykuje!”

ôdmiana:

ôdmiana: grzych
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik grzych grzychy
dopołniŏcz grzychu grzychōw
cylownik grzychowi grzychōm
biernik grzych grzychy
nŏrzyndnik grzychym grzychami
pz.: grzychōma
miyjscownik grzychu grzychach
wołŏcz grzychu grzychy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik grzych grzychy
dopołniŏcz grzychu grzychōw
cylownik grzychowi grzychōm
biernik grzych grzychy
nŏrzyndnik grzychym grzychami
pz.: grzychōma
miyjscownik grzychu grzychach
wołŏcz grzychu grzychy

synōnimy:

  1. wina, przewina, przewiniynie

antōnimy:

  1. cnota

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: sin
  • czeski: hřích
  • francuski: péché
  • hiszpański: pecado
  • niymiecki: Sünde
  • polski: grzech
  • ruski: грех