wina

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vina.

Wymŏwa

AS: [vʹĩna]

Rzeczownik

wina rodzaj żyński

1. czyn, co sie niy zgŏdzŏ ze normami postympowaniŏ, feler, grzych
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Nosił go po prowdzie na przodku, a nie, jak był powinien, na zadku, ale to już wina Ewy, kiero chciała, żeby tak było, czamu, to nie wiem, podobno tako wtedy była moda w raju.

   • 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Bo wielko wina przy całem buksostwie ponoszą rodzice, którzy sie dają synalkowi rozbuchać.

ôdmiana:

ôdmiana: wina
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wina	winy
dopołniŏcz	winy	win
cylownik	winie	winōm
biernik	winã	winy
nŏrzyndnik	winōm	winami pz.: winōma
miyjscownik	winie	winach
wołŏcz	wino	winy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wina	winy
dopołniŏcz	winy	win
cylownik	winie	winōm
biernik	wina	winy
nŏrzyndnik	winōm	winami pz.: winōma
miyjscownik	winie	winach
wołŏcz	wino	winy

synōnimy:

1. przewina, grzych

Inksze jynzyki

• angelski: fault, guilt
• czeski: vina
• francuski: faute
• hiszpański: culpa
• niymiecki: Schuld
• polski: wina
• ruski: вина