gymba

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *gǫba.

Wymŏwa

AS: [gỹmba]

Rzeczownik

gymba rodzaj żyński

1. przodni part gowy, co na nim sōm ôczy, nos i usta
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Po gymbie było widać, że coś chce nom gibko pedzieć.

   • 1931, Stanisław Piecha, Ô utopcach

   Na gymbie wyglōndŏ jak kożdy inszy człowiek.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: gymba
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gymba	gymby
dopołniŏcz	gymby	gymb
cylownik	gymbie	gymbōm
biernik	gymbã	gymby
nŏrzyndnik	gymbōm	gymbami pz.: gymbōma
miyjscownik	gymbie	gymbach
wołŏcz	gymbo	gymby

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gymba	gymby
dopołniŏcz	gymby	gymb
cylownik	gymbie	gymbōm
biernik	gymba	gymby
nŏrzyndnik	gymbōm	gymbami pz.: gymbōma
miyjscownik	gymbie	gymbach
wołŏcz	gymbo	gymby

synōnimy:

1. cyferblŏt (szpasownie), dziub (potocznie), fafla (potocznie), fyrniŏk (potocznie), gamba, gzycht (cieszyńske), morda (grubelŏcko), ôblicze,papla (szpasownie), ryj (pospolicie), twŏrz, tyta (potocznie)

Inksze jynzyki

• angelski: face
• czeski: obličej, tvář
• francuski: face, figure, visage
• hiszpański: cara, faz, rostro
• italijański: faccia, viso, volto
• niymiecki: Gesicht
• polski: twarz
• ruski: лицо
• słowacki: obličaj, tvár
• ukrajiński: лице, обличчя