łeżka

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *lyžьka.

Wymŏwa

AS: [u̯eška]

Rzeczownik

łeżka rodzaj żyński

1. (zachōd) nŏczynie, co je używane do nabiyraniŏ jedzyniŏ
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Wszyscy odłożyli łeżki i patrzili na tego jaroszka, co mu sie to stało?

2. (zachōd) miara, co wejdzie na łeżkã
   • Chop w kuchni

   Rozgrzyjcie sie na patelni łeżka masła i kapka łoleju.

ôdmiana:

ôdmiana: łeżka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	łeżka	łeżki
dopołniŏcz	łeżki	łeżek
cylownik	łeżce	łeżkōm
biernik	łeżkã	łeżki
nŏrzyndnik	łeżkōm	łeżkami pz.: łeżkōma
miyjscownik	łeżce	łeżkach
wołŏcz	łeżko	łeżki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	łeżka	łeżki
dopołniŏcz	łeżki	łeżek
cylownik	łeżce	łeżkōm
biernik	łeżka	łeżki
nŏrzyndnik	łeżkōm	łeżkami pz.: łeżkōma
miyjscownik	łeżce	łeżkach
wołŏcz	łeżko	łeżki

uwŏgi

Forma łeżka je używanŏ na zachōd ôd linije Lubliniec-Rybnik. Na wschōd ôd nij używŏ sie łyżka.

synōnimy:

1. łyżka
2. łyżka

Inksze jynzyki

• angelski: spoon
• czeski: lžíce
• francuski: cuiller, cuillerée, cuillère
• hiszpański: cuchara, cucharada
• italijański: cucchiaio
• niymiecki: Löffel
• polski: łyżka
• ruski: ложка
• słowacki: lyžica
• ukrajiński: ложка