pōł

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *polъ.

Wymŏwa

AS: [pȯu̯]

Liczebnik

pōł liczebnik ułōmkowy

1. jedna ze dwōch rōwnych tajli całości
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Joch sie ciepnōł a zajōnc fik na bok – możno pōł kroku ode mnie.

   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Jak byś tak zbrzidła, jak by choć pōł zymba

   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Kebych wziōn za to pōł korōny, tobyś pedzioł, iże cie krziwdzã, pra?

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   No to chodzōm rok abo pōł roku, abo i dwie lata.

składnia:

1. pōł + dopołniŏcz

synōnimy:

1. pōł roku, pōł godziny

Przisłōwek

pōł przisłōwek

1. trzidziści minut przed danōm godzinōm
   • 2017, Marcin Melon, Umrzik we szranku

   – Pyńdziałek – trzi ćwierci na trzecio, wtorek ćwierć na jedna, strzoda pōł dwanostyj... – zaczōn rachować „Karlik”.

   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   W lato stŏwajōm rano ô sztwortej abo ô pōł piōntej.

składnia:

1. pōł + dopołniŏcz

kolokacyje:

1. pōł jednyj, pōł drugij, pōł trzecij

Frazeologijŏ

• dać za pōł darmo
• kupić za pōł darmo
• pōł darmo
• pōł płuc wypluć
• wyglōndać jak pōł rzici zza krzŏka
• żyniaty na pōł koła

Inksze jynzyki

• angelski: half
• czeski: půl
• francuski: demi
• hiszpański: medio
• italijański: do dodaniŏ
• niymiecki: halb
• polski: pół
• ruski: пол, половина
• słowacki: do dodaniŏ
• ukrajiński: пів