fto

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kъto, ze praindoeuropejskigo *kʷos, *kʷid

Wymŏwa

AS: [fto]

Zamianek

fto zamianek

1. kōmunikuje, iże mŏwa je ô leda keryj ôsobie ze danego zbioru
   • 2009, Jōzef Kulisz, Jak sie moga starać o obchowanie ojcowyj mowy

   Mōndrzi ludzie padajōm „Fto dbŏ, tyn mŏ!”

2. wkludzŏ pytanie
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Fto tam? — spytała sie jedna dziołcha.

3. wkludzŏ pytanie zależne po zdaniu nadrzyndnym
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Dolores Ebesbach je jedno, fto bōł we izbie ôd Caroline, fto naprŏwdã jã udŏwiōł i fto zastrzelōł Rahna.

4. prziłōnczŏ zdanie podrzyndne do składnika zdaniŏ nadrzyndnego
   • 2017, Marcin Melon, Umrzik we szranku

   A ficek godało sie u nos na kogoś, fto mioł woda w pywnicy abo łoblykoł sie kuso, choćby s tych swojich łachow wyros abo wyproł je w za gorki wodzie.

5. ôkryślŏ niyzidyntyfikowanõ ôsobã
   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   I niych mi terŏz fto wytuplikuje, jak to je, iże Scrooge po wrażyniu klucza do zōmka, ôbejzdrzoł we klekotce, niy zmiyniyła, niy klekotkã, ale gymbã ôd Marleya.

ôdmiana:

Przipadek	fto
Mianownik
Dopołniŏcz	kogo
Cylownik	kōmu
Biernik	kogo
Nŏrzyndnik	kim
Miyjscownik

kolokacyje:

fto tam?

synōnimy:

1. chto, kto, gdo
2. chto, kto, gdo
3. chto, kto, gdo
4. chto, kto, gdo
5. chto, chtoś, kto, ktoś, ftoś, gdo, gdoś

antōnimy:

1. co
2. co
3. co
4. co
5. co, coś, żŏdyn

Frazeologijŏ

• fto wiy
• mało fto
• ftoś niy wiy, fto mu rzić posroł
• skrzeczeć, jakby kogoś fto ze skōry ôdzieroł

Inksze jynzyki

• angelski: anybody, anyone, somebody, someone, that, who
• czeski: kdo
• francuski: quelqu'un, qui
• hiszpański: alguien, quien
• italijański: chi
• niymiecki: wer
• polski: kto
• ruski: кто
• słowacki: kto
• ukrajiński: хто