cera

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dъ̏ťi, ze praindoeuropejskigo *dʰugh₂tḗr.

Wymŏwa

AS: [cera]

Rzeczownik

cera rodzaj żyński

1. kogoś żyński potōmek
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Na polanie stało już więcy chałup, bo cera i synki łod Jona pożenili sie i pozakładali swoje rodziny.

   • 1950, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   A możno sie dziwisz, matko, że Twoja cera sie zrobiła tako klachula, że cięgiem sie z kimś wadzi, że sie do cudzych spraw styrko i somsiadów obszeredzo?

ôdmiana:

ôdmiana: cera
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cera	cery
dopołniŏcz	cery	cer
cylownik	cerze	cerōm
biernik	cerã	cer
nŏrzyndnik	cerōm	cerami pz.: cerōma
miyjscownik	cerze	cerach
wołŏcz	cero	cery

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cera	cery
dopołniŏcz	cery	cer
cylownik	cerze	cerōm
biernik	cera	cer
nŏrzyndnik	cerōm	cerami pz.: cerōma
miyjscownik	cerze	cerach
wołŏcz	cero	cery

synōnimy:

1. cerka

antōnimy:

1. syn, matka, ôjciec

Inksze jynzyki

• angelski: daughter
• czeski: dcera
• francuski: fille
• hiszpański: hija
• italijański: figlia
• niymiecki: Tochter
• polski: córka
• ruski: дочка, дочь
• słowacki: dcéra
• ukrajiński: дочка