matka

Etymologijŏ

Zed prasłowiańskigo *mati, ze praindoeuropejskigo *méh₂tēr.

Wymŏwa

AS: [matka]

Rzeczownik

matka rodzaj żyński

1. kobiyta abo samica zwiyrzyńcia, co urodziyła dziecko
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Miałach jeszcze trocha uszporowanych piniędzy oraz sporo pamiątek po matce.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Toch była takōm dzieuchōm, to tukej na przodku, jŏch, my tukej miyszkały z matkōm na zadku, dzie tera miyszkōmy.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: matka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	matka	matki
dopołniŏcz	matki	matek
cylownik	matce	matkōm
biernik	matkã	matki
nŏrzyndnik	matkōm	matkami pz.: matkōma
miyjscownik	matce	matkach
wołŏcz	matko	matki

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	matka	matki
dopołniŏcz	matki	matek
cylownik	matce	matkōm
biernik	matka	matki
nŏrzyndnik	matkōm	matkami pz.: matkōma
miyjscownik	matce	matkach
wołŏcz	matko	matki

synōnimy:

1. mama, mamulka, muter, muterka, mutra

Frazeologijŏ

• być dlŏ kogoś jak matka
• sprać kogoś tak, że go matka nie poznŏ

Inksze jynzyki

• angelski: mother
• czeski: mater, matka, mutr, máti, máť
• francuski: mère
• hiszpański: madre
• italijański: madre
• niymiecki: Mutter
• polski: matka
• ruski: игуменья, мать, настоятельница
• słowacki: mater, mati, matka, mať
• ukrajiński: мати