muter

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Mutter, ôd pragermańskigo *mōdēr, ôd praindoeuropejskigo *méh₂tēr.

Wymŏwa

AS: [muter]

Rzeczownik

muter rodzaj żyński

1. (potocznie) matka
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Muter umarli, fater padli pod Stalingradym, młodsze braty i siostry rozciepane po siyrocincach.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   No to muter powiedziała: widzisz, nie padałach ci, tyn synek sie jeszcze wystrzaszy, a go tam ślesztak daleko w nocy.

ôdmiana:

ôdmiana: muter
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	muter	muter
dopołniŏcz	muter	muter
cylownik	muter	muter
biernik	muter	muter
nŏrzyndnik	muter	muter pz.: muōma
miyjscownik	muter	muter
wołŏcz	muter	muter

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	muter	muter
dopołniŏcz	muter	muter
cylownik	muter	muter
biernik	muter	muter
nŏrzyndnik	muter	muter pz.: muōma
miyjscownik	muter	muter
wołŏcz	muter	muter

synōnimy:

1. mama, mamulka, matka, muterka, mutra

Inksze jynzyki

• angelski: mother, mum
• czeski: mama, máma
• francuski: maman
• hiszpański: mamá
• italijański: mamma
• niymiecki: Mama, Mutti
• polski: mama
• ruski: ма́ма
• słowacki: mama
• ukrajiński: ма́ма