mama

Etymologijŏ

Ôryginalnie ze źwiynkōw, co je robiōm niymowlynta; ôd prasłowiańskigo *mama.

Wymŏwa

AS: [mãma]

Rzeczownik

mama rodzaj żyński

1. (potocznie) matka
   • 1899, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 1

   A ôn sie pytoł dziełchy: cōż to mama prawiōm, coby szli se mnōm spać.

   • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe

   To tyn zajōnczek sie tak przitulōł ku jego mamie, tak sie skrōł, a to ôna go tak przikryła ta mama, wiysz?

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: mama
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	mama	mamy
dopołniŏcz	mamy	mam
cylownik	mamie	mamōm
biernik	mamã	mamy
nŏrzyndnik	mamōm	mamami pz.: mamōma
miyjscownik	mamie	mamach
wołŏcz	mamo	mamy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	mama	mamy
dopołniŏcz	mamy	mam
cylownik	mamie	mamōm
biernik	mama	mamy
nŏrzyndnik	mamōm	mamami pz.: mamōma
miyjscownik	mamie	mamach
wołŏcz	mamo	mamy

synōnimy:

1. mamulka, matka, muter, muterka, mutra

Inksze jynzyki

• angelski: mother, mum
• czeski: mama, máma
• francuski: maman
• hiszpański: mamá
• italijański: mamma
• niymiecki: Mama, Mutti
• polski: mama
• ruski: ма́ма
• słowacki: mama
• ukrajiński: ма́ма