Jezus

Etymologijŏ

Ôd łaciny Iēsūs, ôd starogreckigo Ἰησοῦς, hebrajskigo יְהוֹשֻׁעַ‎.

Wymŏwa

AS: [i ̯ezus]

Rzeczownik

Jezus rodzaj mynski ôsobowy

1. (religijŏ, włŏsne miano) cyntralnŏ ôsoba krześcijaństwa
   • 1908, Jan Kopeć, Ô piniōndzach zapadniyntych

   Pōn Jezus też ô nich pamiyntali i litowali sie nad jich dolōm i w niektōre dni też im pōmōgali.

   • 1945, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Ale prawie tacy ludzie, co sie w tych ziemskich sprawach zagrzebali, za mało Panu Jezusowi ufajom, nie wierzom, żeby tak doprowdy mogło być, jak Pan Jezus powiedzioł.

ôdmiana:

ôdmiana: Jezus
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Jezus	Jezusy
dopołniŏcz	Jezusa	Jezusōw
cylownik	Jezusowi	Jezusōm
biernik	Jezusa	Jezusōw
nŏrzyndnik	Jezusym	Jezusami pz.: Jezusōma
miyjscownik	Jezusie	Jezusach
wołŏcz	Jezusie	Jezusy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Jezus	Jezusy
dopołniŏcz	Jezusa	Jezusōw
cylownik	Jezusowi	Jezusōm
biernik	Jezusa	Jezusōw
nŏrzyndnik	Jezusym	Jezusami pz.: Jezusōma
miyjscownik	Jezusie	Jezusach
wołŏcz	Jezusie	Jezusy

kolokacyje:

1. Pōn Jezus, Jezus Maria!

synōnimy:

1. Krystus

Frazeologijŏ

• niych bydzie pochwalōny Jezus Chrystus
• pochwalōn bydź Pōn Jezus
• przibity jak Pōn Jezus na krziżu

Inksze jynzyki

• angelski: Jesus
• czeski: Ježíš
• francuski: Jésus
• hiszpański: Jesús
• niymiecki: Jesus
• polski: Jezus
• ruski: Иисус