twōj

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *tvojь, ze prabałtosłowiańskigo *twaja-, ze praindoeuropejskigo *túh₂.

Wymŏwa

AS: [tfȯi ̯]

Zamianek

twōj zamianek

1. zamianek dzierżawczy 2. ôsoby liczby pojedynczyj
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   „Tōż to bōł twōj brat.”

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   y wilka zabijesz a cōrkã mojã mie przyprowadzisz tedy bańdzie twojōm zōnōm i krōlestwo tobie dōm ś niōm

   • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik

   – Na zicher rod pōdziesz za hajera, jak twōj fater, pra?

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Jesiōnczynŏ padali: dych musiała chlyb piyc i niy miałach suchygo drzewa na ôgyń słożyniy, i wezłach twōj ściyrń.

   • Protokoły sōndowe sōndu rozjymczego we krysie strzeleckim 1845-1938

   Ty byku, Ty kyndrozie, Ty złodzieju, bo Twoje dzieci cukrowki ukradły!

ôdmiana:

ôdmiana: twōj
przipadek	liczba pojedynczŏ				liczba mnogŏ
	môs/mzw	mrz	ż	n	môs	nmôs
mianownik	twōj		twoja	twoje	twoji	twoje
dopołniŏcz	twojigo, twojygo, twojego		twojij	twojigo, twojygo, twojego	twojich
cylownik	twojimu, twojymu		twojij	twojimu, twojymu	twojim, twojym
biernik	twojigo, twojygo, twojego	twōj	twojã	twoje	twojich	twoje
nŏrzyndnik	twojim, twojym		twojōm	twojim, twojym	twojimi, twojymi
miyjscownik	twojim, twojym		twojij	twojim, twojym	twojich
wołŏcz	twōj		twoja	twoje	twoji	twoje

kolokacyje:

twōj fater, twoja muter

antōnimy:

1. cudzy, mōj, jego, jeji, jejich

Inksze jynzyki

• angelski: your, yours
• czeski: tvůj
• francuski: tien, ton
• hiszpański: tuyo, tu
• italijański: tua
• niymiecki: dein
• polski: twój
• ruski: твой
• słowacki: tvoj
• ukrajiński: твій