dopiyro
Wersyjo ze dnia 13:00, 14 sty 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd)
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [dopʹi ̯yro]
Partykuła
dopiyro partykuła
- ôznaczŏ, iże coś sie zdarziło niyskorzij, aniżeli sie szło spodziywać
- 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego
- Przyszli my ze ślubu i dopiyro w doma, u Piekorzów pokozało sie, kogo richtig momy za gości.
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Ale to pisanio tego wszystkiego wziąłech sie dopiyro, jak mi już łeb łosiwioł i na pynzyjo poszoł.
- 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
- Ci ôd Ôpolŏ, co my ich nazywōmy krysiŏki, zaś, padajōm - jakech dopiyro w ôstatniym czasie sie dowiedzioł - na nŏs kobylŏrzy.
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: only
- czeski: teprve
- francuski: ne... que, seulement, à peine
- hiszpański: solamente, sólo
- italijański: appena, soltanto
- niymiecki: erst
- polski: dopiero
- ruski: лишь, только, только что
- słowacki: do dodaniŏ
- ukrajiński: лиш, лише, тільки