gōrnik

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 17:48, 23 sty 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Wymŏwa)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze gōra + -nik.

Wymŏwa

AS: [gȯrʹńik]

Rzeczownik

gōrnik Szymel:mos

  1. ôsoba, co robi na grubie
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Wyście Wicyncie sōm stary gōrnik, to możno bydziecie coś o tym wiedzieć, jako to rychtyk było.
    • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe
    W jednyj z kopalń pewiyn gōrnik znŏd pajōnka na sztōmplu.

ôdmiana:

ôdmiana: gōrnik
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik gōrnik gōrnicy
dopołniŏcz gōrnika gōrnikōw
cylownik gōrnikowi gōrnikōm
biernik gōrnika gōrnikōw
nŏrzyndnik gōrnikym gōrnikami
pz.: gōrnikōma
miyjscownik gōrniku gōrnikach
wołŏcz gōrniku gōrnicy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik gōrnik gōrnicy
dopołniŏcz gōrnika gōrnikōw
cylownik gōrnikowi gōrnikōm
biernik gōrnika gōrnikōw
nŏrzyndnik gōrnikym gōrnikami
pz.: gōrnikōma
miyjscownik gōrniku gōrnikach
wołŏcz gōrniku gōrnicy

synōnimy:

  1. bergmōn, bergman, grubiŏrz, hajer

Inksze jynzyki

  • angelski: miner
  • czeski: havíř, horník
  • francuski: mineur
  • hiszpański: minero
  • italijański: minatore
  • niymiecki: Bergmann
  • polski: górnik
  • ruski: шахтёр
  • słowacki: baník
  • ukrajiński: гірник, шахтар