kōniec

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 17:22, 21 mŏj 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (→‎Frazeologijŏ)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *konьcь, ze praindoeuropejskigo *konъ +‎ *-ьcь.

Wymŏwa

AS: [kȯ̃ńec]

Rzeczownik

kōniec rodzaj mynski rzeczowy

  1. ôstatni fragmynt, tajla podugowatego przedmiotu
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Jedyn kōniec powroza prziwiōnzali do wiyrby, bo sie boli, że tako wielko szczuka może ich ściōngnōńć do wody.
  2. chwila, co w nij jakŏś czynność niy je już wiyncyj wykōnowanŏ
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Niy trŏp sie tym, bo niy trza, jaki mie i ciebie / Je bez bogōw pisany kōniec kajś tam w niebie.
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Jak se siwek pożroł to go zaś zaprzōngali i wozili te wōzki do kōńca szychty.

ôdmiana:

ôdmiana: kōniec
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kōniec kōńce
dopołniŏcz kōńca kōńcōw
cylownik kōńcowi kōńcōm
biernik kōniec kōńce
nŏrzyndnik kōńcym kōńcami
pz.: kōńcōma
miyjscownik kōńcu kōńcach
wołŏcz kōńcu kōńce
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kōniec kōńce
dopołniŏcz kōńca kōńcōw
cylownik kōńcowi kōńcōm
biernik kōniec kōńce
nŏrzyndnik kōńcym kōńcami
pz.: kōńcōma
miyjscownik kōńcu kōńcach
wołŏcz kōńcu kōńce

składnia:

  • kōniec + dopołniŏcz

synōnimy:

  1. kōniuszek, kōńcōwka, kraj, brzyg
  2. ôstatek, finał, meta

antōnimy:

  1. poczōntek
  2. poczōntek, sztart

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: end, finish
  • czeski: konec, závěr
  • francuski: bout, fin
  • hiszpański: cabo, fin, final
  • niymiecki: Ende, Schluss, Spitze
  • polski: koniec
  • ruski: коне́ц
Zdrzōdło "https://silling.org/slownik/index.php?title=kōniec&oldid=2122"