pachołek

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [paχou̯ek]

Rzeczownik

pachołek rodzaj mynski ôsobowy

1. (dŏwne) synek
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Posoł z niymi taki jedyn starszy od nich pachołek, kiery już był żyniaty i mioł też jednego swojego kōnia, co go też posoł.

   • 1902, Ernest Farnik, Dwa Niymcy

   „Spytej sie tam tego człowieka po nimiecku, esi tu przejadymy.” I tōż tyn pachołek wołoł: „Hej du, głymboko tu?”

2. (dŏwne) mody pōmager
   • 1935, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Poniewoż dzień był skwarny i pić mu sie chciało, biskup posłoł swego pachołka, aby mu przyniós z pora płónek.

ôdmiana:

ôdmiana: pachołek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	pachołek	pachołcy, pachołki
dopołniŏcz	pachołka	pachołkōw
cylownik	pachołkowi	pachołkōm
biernik	pachołka	pachołkōw
nŏrzyndnik	pachołkym	pachołkami pz.: pachołkōma
miyjscownik	pachołku	pachołkach
wołŏcz	pachołku	pachołcy, pachołki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	pachołek	pachołcy, pachołki
dopołniŏcz	pachołka	pachołkōw
cylownik	pachołkowi	pachołkōm
biernik	pachołka	pachołkōw
nŏrzyndnik	pachołkym	pachołkami pz.: pachołkōma
miyjscownik	pachołku	pachołkach
wołŏcz	pachołku	pachołcy, pachołki

synōnimy:

1. synek, chopiec, ciesz. feszŏk, ciesz. galan, karlus, ciesz. kluk

antōnimy:

1. starzik, dziŏd

Inksze jynzyki

• angelski: man, young, youngster, youth
• czeski: mládenec
• francuski: jeune homme
• hiszpański: joven, mozo
• niymiecki: Junge
• polski: młodzieniec
• ruski: младенец, парень